Amance Riquois-Tilmont & Quentin Prost, groupe la structure est pourrie, camarade
Lors de leur résidence, le duo d'artistes français à la croisée de l'architecture et de la chorégraphie développera leur « laboratoire du tendre ». Le voyage à l'escaut leur permettra de poser la question suivante : comment l’architecture peut-elle être tendue au corps de chair ? Ils poursuivront leur recherche autour de l'imagination de la matière, de la mémoire d'un geste de fabrication, et de la fabrication même d'un geste en parallèle à la construction du lieu qui l'abrite ou aurait pu l'abriter (reliques fantômes). Des figures du tendre et de la tendresse, des éléments d'une structure, support de mythes pour l'architecture seront fabriqués et traversés. Une dialectique de recherche entre le dur et le mou leur permettra d'explorer les lieux des gestes dans lesquels se lover.
Leurs protocoles d'expérimentations s'alimentent de diverses formes, autres que celles chorégraphiques et architecturales. Ils poursuivront les expériences graphiques et écrites sur la base du travail cartographique déjà mené, pour se laisser aller vers une performance narrative.
Tijdens hun residentie zal het duo van Franse kunstenaars op het kruispunt van architectuur en choreografie hun "tedere laboratorium" ontwikkelen. De reis naar de stand zal hen in staat stellen de volgende vraag te stellen: hoe kan de architectuur zich uitstrekken tot het lichaam van vlees en bloed? Zij zullen hun onderzoek voortzetten rond de verbeelding van het materiaal, de herinnering aan een productiegebaar en de vervaardiging van een gebaar parallel aan de bouw van de plaats die het beschermt of had kunnen beschermen (spookrelicten). Cijfers van tederheid en tederheid, elementen van een structuur, elementen van een structuur, ondersteuning van mythes voor de architectuur zullen worden gemaakt en gekruist. Een dialectiek van onderzoek tussen het harde en het zachte zal hen in staat stellen om de plaatsen van de gebaren waarin ze moeten rollen te verkennen.
Hun experimentele protocollen zijn gebaseerd op verschillende vormen, andere dan choreografische en architecturale. Zij zetten de grafische en schriftelijke experimenten voort op basis van het reeds uitgevoerde cartografische werk, om zich te laten evolueren naar een narratieve voorstelling.
During their residency, the French artist duo who works at the crossroads of architecture and choreography will develop their "laboratory of the tender". The trip to L’Escaut will allow them to ask the following question: how can architecture be stretched to the body of flesh? They will pursue their research around the imagination of the material, the memory of a gesture of fabrication and the fabrication of a gesture itself, in parallel to the construction of the place which hosts it or could have hosted it (ghostly relics). Figures of the tender and the tenderness, elements of a structure, medium of myths for the architecture will be made and crossed. A dialectic of research between the hard and the soft will allow them to explore the places of gestures in which to curl up.
Their experimentation protocols are driven by various forms other than choreographic and architectural ones. They will continue the graphic and written experiments on the basis of the cartographic work already carried out, to let themselves go in a narrative performance.
