Sara Crémer
" J’efface des mots par dizaine dans les textes. Je sature de dessins à l’encre noire des feuilles blanches que j’appelle ‘codex’. Je peints des assemblages de formes en série. Je réalise des objets démesurés avec des matières qui se transforment.
Je collecte des livres. J'y découpe des images. Je les trie et les assemble. Ce sont des livres scientifiques vulgaires ou des tutoriels pour les activités domestiques. J’aime l’idée de partir de ces banalités comme support de nouveaux récits absurdes et séduisants. J’y vois une forme de résistance de la subjectivité et du besoin de réinterpréter les images du quotidien avec démesure, déformation, contradiction et fantasme. La négociation a lieu lors de l’accumulation, du tri, de l’assemblage. Il y a des tentatives de rencontres et des sentiments de promiscuité, entre tensions et lâcher prise. Les logiques décousues et parfois absurdes que je perçois me servent de support à la reconstruction d’une scène."
Sara Crémer
"Ik schrap woorden per dozijn in de teksten Ik verzadig zwarte inkttekeningen met witte vellen papier die ik 'codex' noem. Ik schilder assemblages van vormen in serie. Ik maak onevenredige objecten met materialen die worden getransformeerd. Ik verzamel boeken. Ik heb er beelden uit geknipt. Ik sorteer ze en verzamel ze. Dit zijn vulgaire wetenschappelijke boeken of tutorials voor huishoudelijke activiteiten. Ik vind het een goed idee om uit te gaan van deze banaliteiten als steun voor nieuwe absurde en verleidelijke verhalen. Ik zie het als een vorm van verzet tegen subjectiviteit en de noodzaak om alledaagse beelden te herinterpreteren met overdaad, vervorming, tegenstrijdigheid en fantasie. De onderhandelingen vinden plaats tijdens het verzamelen, sorteren en monteren. Er zijn pogingen tot ontmoetingen en gevoelens van promiscuïteit, tussen spanningen en loslaten. De losgekoppelde en soms absurde logica die ik als een steun in de rug zie voor de reconstructie van een scène. »
Sara Crémer
"I erase words by dozens in the texts. I saturate white sheets of paper with black ink drawings that I call 'codex'. I paint assemblies of forms in series. I make disproportionate objects with transformed materials.
I collect books. I cut out images from them. I sort them out and assemble them. They are vulgar scientific books or tutorials for domestic activities. I like the idea of using these banalities as a support for new absurd and charming stories. I see it as a form of resistance of subjectivity and the need to reinterpret everyday images with excess, distortion, contradiction and fantasy. The negotiation takes place during the accumulation, the sorting, the assembly. There are attempts to meet and feelings of promiscuity, between tension and letting go. The disjointed and sometimes absurd logics that I perceive serve me as a support for the reconstruction of a scene."
Sara Crémer
