www.edithdekyndt.be
LESSONS OF DARKNESS 003, Edith Dekyndt
Une troisième occurrence de Lessons of Darkness d'Edith Dekyndt nous accueille dans la salle courbe attenante à la coupole au centre des antichambres du Palais des Beaux-Arts de Bruxelles: un grand rideau de velours blanc transpercé de clous d'acier est suspendu dans l'espace. Le rideau dessine une courbe qui retrécit la salle et crée, vu de la coupole, une perception singulière, presque un trompe-l'oeil.
Lorsqu'on pénètre dans l'espace de la salle, on découvre sur le mur face au rideau ce qui semble être une vitre ou un miroir sombre qui reflète le rideau. Mais lorsqu'on passe devant ce objet, on n'y voit que notre ombre.
Le rideau de velours est un archétype de l'habiter bourgeois et de la salle de théâtre à l'italienne. Il entre ici en résonance avec la salle de spectacle, un des lieux symboliques du projet historique du Palais des Beaux-Arts de Bruxelles. C'est un objet qui protège de l'extérieur, de la vue et donne une sensation de comfort, de protection, d'apparat. Le fait que le rideau soit ici transpercé de clous donne un sentiment équivoque et paradoxal de cette protection et le transforme davantage en clôture, en armure, à la fois agressive et obsolète
+ more
Een derde keer dat Edith Dekyndts de Lessons of Darkness ons verwelkomt in de gebogen ruimte naast de koepel in het midden van de voorkamers van het Paleis voor Schone Kunsten van Brussel: een groot gordijn van wit fluweel met stalen spijkers is in de ruimte opgehangen. Het gordijn tekent een curve die de ruimte vernauwt en vanuit de koepel gezien een unieke perceptie creëert, bijna een trompe-l'oeil.
Wanneer u de ruimte van de kamer betreedt, ontdekt u op de wand tegenover het gordijn wat een donker glas of spiegel lijkt te zijn die het gordijn reflecteert. Maar als we voor dit object langsgaan, zien we alleen onze schaduw.
Het fluwelen gordijn is een archetype van de bourgeoise woonvertrekken en het theater in Italiaanse stijl. Het resoneert hier met het auditorium, een van de symbolische plaatsen van het historische project van het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. Het is een object dat beschermt van buitenaf, van het uitzicht en dat een gevoel van comfort, bescherming en pracht en praal geeft. Het feit dat het gordijn hier is doorboord met spijkers geeft een dubbelzinnig en paradoxaal gevoel van deze bescherming en verandert het meer in een hek, een harnas, zowel agressief als verouderd.
www.edithdekyndt.be
